saímos rumbo ao mar de Fisterra-e saímos rumbo ao mar de Fisterra-e e ao atracares no peirao namorou-se o capitán de unha mociña chamada Mariquiña-e queres-te casar no mar, Mariquiña-e queres-te casar no mar, Mariquiña-e non son mais que un capitán que só sabe navegar sempre exposto aos temporais de Fisterra-e e que vai dicir teu pai, Mariquiña-e e que vai dicir teu pai, Mariquiña-e cando saiba que te vas que xa non te vai ver mais que no mar te vas casar, Mariquiña-e mar aberta hácia o solpor, pon-se o timonel mar aberta hácia o solpor, pon-se o timonel mar aberta hácia o solpor o pesqueiro embarrancou na escolleira das mariñas de Fisterra-e morreu a tripulación, Mariquiña-e morreu a tripulación, Mariquiña-e don Antón, o capitán durme para sempre no mar na escolleira das mariñas de Fisterra-e di-me qué vai ser de ti, Mariquiña-e di-me qué vai ser de ti, Mariquiña-e cando volvas ao peirao cando fales co teu pai cando volvas ao teu lar en Fisterra-e