Í sakleysi gjóta kníf í tún sé é i li uppímót og fræ í sakleysi gjóta felur tygil í túnjaðri é læki liðast liðast uppímót fræ er falla en festa rót Grænn og ef til vill er eitthvað nýtt vanga blítt horfi ég dreyminn hugföngnum augum eins og er horfi á heiminn hörfa á brott Á úfna jörð ki. Ge kjaftur hremmir lítið líf