Eén, twee Ik voel mij soms iets te stil Maar ik weet ook dat men verschilt Onzekerheid verstild In mijn hoofd is het soms te veel Zoek een plek op waar ik maar wil Maar onzekerheid verstild Maar ik hoop dat als het licht wordt en niemand meer kijkt Dat de stilte verbroken wordt door de deining van de tijd In jouw hoofd is het soms te veel Roep om hulp als jij dat wilt Want onzekerheid verstild Ben je bang als je soms vergeet Waar je vandaan komt en hoe je heet? Dan wil ik dat je weet Dat het licht weer tevoorschijn komt als niemand meer kijkt En de stilte verbroken wordt door de deining van de tijd Dat het licht weer tevoorschijn komt en ik zal er zijn Wanneer de stilte verbroken wordt door de deining van de tijd Door de deining van de tijd