Stabat Mater dolorósa Juxta crucem lacrimósa Dum pendébat Fílius Cujus ánimam geméntem Contristátam et doléntem Pertransívit gládius O quam tristis et afflícta Fuit illa benedícta Mater Unigéniti! Quae maerébat et dolébat Pia mater, dum vidébat Nati poenas íncliti Quis est homo qui non fleret Matrem Christi si vidéret In tanto supplício? Quis non posset contristári Piam matrem contemplári Doléntem cum Fílio? Pro peccátis suae gentis Vidit Iesum in torméntis Et flagéllis súbditum Vidit suum dulcem Natum Moriéntem desolátum Dum emísit spíritum Eia, Mater, fons amóris Me sentíre vim dolóris Fac, ut tecum lúgeam Fac, ut árdeat cor meum In amándo Christum Deum Ut sibi compláceam Sancta Mater, istud agas Crucifíxi fige plagas Cordi meo válide Tui Nati vulneráti Tam dignáti pro me pati Poenas mecum dívide Fac me tecum flere Crucifíxo condolére Donec ego víxero Juxta Crucem tecum stare Et me tibi sociáre In planctu desídero 15. Virgo vírginum praeclára Mihi iam non sis amára Fac me tecum plángere Fac ut portem Christi mortem Passionis fac me sortem Et plagas recólere Fac me plagis vulnerári Cruce hac inebriári Et cruóre Filii Flammis urar ne succénsus Per te, Virgo, sim defénsus In die iudícii Fac me cruce custodíri Morte Christi praemuníri Confovéri grátia Christe, cum sit hinc exíre Da per Matrem me veníre Ad palmam victóriae Quando corpus moriétur Fac ut ánimae donétur Paradísi glória