| Em | Em | Em | Em |
(schalmei en tamboerijn)
[Verse 1]
Em E Bm G
Ze hielden toen nog feesten, die nu niet meer bestaan.
Am Bm Em D
Ze dronken en tempeestten, bij nacht en volle maan.
C Em Bm Bm/A
Die hagelblanke dames, wulps en mals en vol van vel.
G Bm Em
Die Rubensiaanse Venussen, ze kenden 't leven wel.
[Interlude]
| Em | G | G | G Bm |
| Bm | B | B | Em |
[Verse 2]
Em G Bm G
Bij al die overdadigheid, hield één het hoofd nog koel.
Am7 Bm Em D
Hij gaf de teerste kleuren weer en koos ze vrouwen zwoel.
C Em G Bm
Dan schilderde hij 't warme, volle leven van ze af.
G Bm Em
En toen 't gekonterfeit was, ging hij rusten in z'n graf.
[Interlude]
| Em | G | Em | Em |
| Em | A | A | Em |
[Verse 3]
Em G Bm G
Ze zijn zo roos en smakelijk, ik weet niet hoe het komt.
Am Bm Gm D/A
Dat vrouwen blijven kijken op een onsje of een pond.
C Em G
Als je al die appetijtelijke vrouwspersonen ziet.
Bm G Bm G Em
Dan denk ik, kijk is die barokkers waren heus zo stom nog niet.
[Interlude]
| Em | Em | Bm/A |
[Verse 4]
Em G Bm G
Als ik Hélène zie mijmeren, vanuit haar gulden lijst.
Am Bm G D
Haar kriekerode mondje zie, haar leden goedgespijsd.
C Em G Bm
Dan kijk ik met wat weemoed, naar m'n eigen vege lijf.
G Bm Em Em
En hoop ik vurig dat ik niet voor altijd sprokkelmager blijf.
