G³osy wokó³ mnie mówi¹ nic, nic nie jest na pewno. Le¿ê, patrzê w sufit i wiem, wieczne jest niebo nade mn¹. Ciekn¹cy kran, tynk odpada ze œcian, za oknem czai siê nuda. Dzwonek u drzwi nie odezwie siê nigdy, samotnoœci¹ zatruty umieram. Ja wiem. Ja wiem - obojêtnoœæ, jak cierñ, ostry ból. Ci¹gle jeszcze mieszka w ludzkich sercach Ja wiem. Z czo³a ocieram noc, otwieram drzwi, na schodach pusto i cicho. Ludzie zamkniêci w snach wci¹¿ chowaj¹ na dnie swoich dusz paj¹ki strachu. Rozpaczy krzyk nie obudzi w nich niepokoju, ani litoœci. Za ciasne g³owy na myœli, za twarde serca na mi³oœæ Ja wiem...