Kiam mi estis infano Ofte rakontis panjo Pri fora fabela lando Pri Samarkando Kaj ankaŭ mi ofte revas Lasi ĉiujn aferojn Kaj iri laŭ ŝoserando Al Samarkando Kie loĝas feliĉaj homoj En varmaj komfortaj domoj Tie neniu ploras Kaj ne angoras Sed tenas miajn piedojn Laboro, kutimoj, hejmo Ne lasas min al revo Devoj, devoj Eble mi povos iam Esti denove libera Do direktos mi miajn plandojn Al Samarkando