Η σκιά μου κι εγώ κι ένα τρένο η ζωή να μη πιάνει σταθμό χωρίς σκοπό, μακρύ ταξίδι Πικρή μοναξιά μέχρι που΄ρθες εσύ σαν μια λάμψη αστραπής τη νύχτα κι έγινες ζωή μου Ήσουν αναμνήσεις από το μέλλον προτού μια μέρα σε γνωρίσω Πέρασα δρόμους μες στη φωτιά για τ΄όνειρο πόδια γυμνά στ΄αγκάθια με πήγαν στ΄όνειρο μάτωσα η ελπίδα μη χαθεί δίψα κι εσύ στα χείλια δροσιά σαν όνειρο Αναμμένο κερί κι ας φυσούσε βοριάς σαν λουλούδι εγώ μες στο χιόνι να παγώνει γιατί μη ρωτάς, έτσι είναι η ζωή ποιος σε ποιόν χρωστάει της μοίρας είναι αυτά γραμμένα Πέρασα δρόμους μες στη φωτιά για τ΄όνειρο πόδια γυμνά στ΄αγκάθια με πήγαν στ΄όνειρο όλα τα θυμάμαι πριν το πρώτο μας φιλί δύναμη η πίστη της ψυχής η προσευχή