Ég hef sökkt mér í flókin fræði Sem fjalla um samskipti tauga og frumna Í þeim tilgangi að ljúka upp leyndum dyrum Sem skyggja á hvatann að mínum myrku hugsunum Mistök! Í fljótfærni minni varð mér á Ólæstar dyr Bjóða þér ekki einungis inngöngu Heldur hleypa því út sem fangið var Yfir mig flæða sem hamfaraflóðbylgja Óstjórnlegar langanir, kenndir og þrár Í að úthella sem allra mestu blóði Og baða mig í tárum þeirra er syrgja því meira sem ég læri um sjúkleika minn því sterkari verða einkennin Uns eina hugsanlega lækningin Er að láta undan þeim og ganga erinda djöfulsins Er ég segi skilið við mannlega samkennd Og skipulega deyfi langanir í væntumþykju og ást Sé ég svo greinilega að allur minn ákafi fróðleiksvilji Var sem eldsneyti á saklaust sindur