Einkennileg tilfinning grípur um mig Fyrsta andagift í það sem virðist ómunatíð Ægileg fegurð einnar stakrar stundar Blessar mig svo til í seilingarfjarlægð Nándin við endalokin Afmáir alla merkingu Hins sinnisveika lífsskeiðs Birta fellur á fáránleika Athafna okkar kyns Kaldhæðin sjónarhorn Drepa allstaðar á dyr Allsleysi og örbirgð Virðast allt í einu ríkidæmi þessar stundir slegnar gylltum ljóma Að eilífu glataðar í sögunnar dauðadjúpu sprungum Ó, lof mér bara eina litla stund Að vaka þennan helgi prýdda draum Áður en ég stíg mín hinstu skref Og sleppi takinu á þessari eiturgjöf sem líf mitt var