Inni í huga mínum glymur skaðræði af skærum hljóðum Geygvænlegir klettar berja vítisklukku Glymjandi sem ærir hvern sem heyrir svo hann líður vítiskvalir Bergmálið af skarkala í mannsins veröld Hljóð Hvað fær þaggað óm af mennskum hroka Gef mér grið Þögn Hlífðu mér við jarðríkisins klið Veit mér innri frið þrá mín eftir friðsæld er sem grettistak á þjáðu sjálfi mínu Knýjandi þörf verður nauðsyn Djöfulgang skal undiroka með djöfullegum ráðum Með kaldlyndi skal ég hann kæfa Hljóð Hver andardráttur nístir í mín eyru Gef mér grið Þögn Í vígamóð ég færi í nyt mitt bjargráð Veit mér innri frið Þögnin ytra, Kyrrðin innra Ég mun þagga niður í þeim látum sem kvelja vitund mína Hendur mínar munu ausa blóði Ég mun ekki staldra við þó harmakvein um heiminn allann hljómi þögn sem fylgir eftir verður himinfengleg Hljóð Hvert fótatak á grundu er sem sprenging Gef mér grið Þögn Hvert hvísl á mennskum vörum hrópar ögrun Veit mér innri frið Í léttleika og gleði brýt ég bein og sný í sælu sundur sinar Vínrauðir vessar vökva fold og sanda Er fárveikt mannkyn liggur afskipt sem hráviði á láði og legi þögnin gerir mér að lokum kleift að anda Hljóð Loksins lygnir inni í mínu höfði Gef mér grið Þögn Hinn mennski vírus gekk um dauðans hlið Veit mér innri frið