Í undirbúningi fyrir þann voveiglega atburð Sem mér finnst ég hafa verið falið að fremja Reynist mér nauðsynlegt að ganga gegn náttúrulegum Innbyggðum og innrættum viðhorfum Ég lít á þau sem kvilla, sjúkleg einkenni af ógeðslegri innanskömm Sem kölluð er mannúð og samkennd Meðaumkun, sníkjudýr í vitund minni Sem ég verð að útrýma Svo hún fái ekki hindrað minn illa ásetning Ég velti mér upp úr harmleik og mannvonsku Ég dæli í mig eitri og áfengi Ég neita mér um svefn og mannlega nánd Ég geri allt sem þörf krefur til að grafa Ljósið inni í mér eins djúpt og ég get Þegar ég finn ei lengur neitt Tilfinningalaust villidýr Get ég loksins gengið á vit örlaga með þeim óheppnu Sem verða á mínum vegi er blóði skal úthellt