Ein eksplosjon av tusen kilo stål Retning ukjent land Som ein neve addressert til Gud Står atmosfæren i brann For nomaden fantes ingen spørsmål Om at liv forsvant Kun iført eit lag av nylonhud Drar han til altets rand Lyset glimre med Sitt blendande fravær (døande sol) Ein despo oddysee Mellom knivskarpe skjær (i ein pilotstol) Nattesferd mot ukjend verd Farvel til alt som du har kjært Heilt aleina i eit beksvart hav Isbad i måneskinn Kakafoni av innvendige stemmer Slite ut hans sinn Sulten varsle ein framtidig grav Rå og kjølig vind I eit overjordisk maleri som revne Trer han rolig inn Lyset glimre med Sitt blendande fravær (døande sol) Ein despo oddysee Mellom knivskarpe skjær (i ein pilotstol) Nattesferd mot ukjend verd Farvel til alt som du har kjært