I Cuando salí de Santiago Todo el camino lloré Lloré sin saber porqué Pero yo les aseguro Que mi corazon es duro Pero aquel dia afloje. Dejé aquel suelo querido Y el rancho donde nací Donde tan feliz viví Alegremente cantando En cambio hoy vivo llorando Igualito que el crespin. Los años ni la distancia Jamás pudieron lograr De mi memoria apartar Y hacer que te eche al Olvido, ¡Ay mi santiago querido Yo añoro tu quebrachal!. Estribillo Mañana cuando me muera Si alguien se acuerda de mi Paisanos les voy a pedir Si quieren darme la gloria, Que toquen a mi memoria La doble que canto aqui. II En mis horas de tristeza, siempre me pongo a pensar: ¿Cómo pueden olvidar, algunos de mis paisanos rancho, padre, madre, hermanos con tanta facilidad?. Santiagueño no ha de ser, el que obre de esa manera. Despreciar la chacarera, por otra danza importada: eso es verla mancillada a nuestra raza campera. La otra noche, a mis almohadas, mojadas las encontré. Más ignoro si soñé, o es que despierto lloraba; o en lontananza miraba el rancho aquel que dejé. Talvez en el camposanto, no haya un lugar para mí. Paisanos, voy a pedir, que cuando llegue el momento, tírenme en un campo abierto, pero sí, donde nací. ----------------------- Huatúcoj - (versión quechua) santiagumanta llojsispá tucuy ñanta huackarani imajchus maa yacharani imatuchuscka can ancha sinchi chá punchau llampuyarani. ashpa munasckayt sackespa ranchu nacerani chayta ancha sumajt causasckayta ancha cusicus cantaspa cunancka layat huackaspa ckahuanquish crespin inata ancha caru ni ashca huatas mana aterancu ni aycapas, anchuchiyt yuya yniytapas ckonckasunaita munaspá ¡y santiago ancha munasckay, quebrachales niyqiotapas! estribillo ckayaman na huañupteycka y pillapas yuyaspacka niyquish paysanusniytacka churaan aaspacka glorianpi huajtaychis yuyas nockapi cá doble cantasckaytacka.