Entre lágrimas y congojas de mi alma adolorida Amargado de la vida ne rokême añemboja Ahenóivo ipaha pe nde réra, Catalina Che jukátava reína ndacherayhúigui kamba Con mi paso vacilante me dirijo a la penumbra A buscar la fría tumba que el destino me cavó Para mí ya terminó aquella dicha ilusoria Que guardaba en mi memoria agozávo nendive Ko'êramo repu'ãvo, Catalina mi adorada, Rejuhúne bien regada tesaýpe ne rokê Ha upévokena ere “Péva ohóma opytu'úvo Allá lejos entre las brumas omanómane ra'e” Epytántena egozá, Catalina, pena ajena, La dicha en hora buena ne rembiayhúndi neaño Che ahata aha'ãrõ ya me consume el destino Porque soy un peregrino hi'ag̃uímava imano Ahamíma che yvoty con mi triste mala suerte Che renóimango la muerte ojojávo che kupy Aníkena rembyasy al bohemio infortunado Oumiva'ekue nde lado ohekávo ãngapyhy