Ik loop op de ruïne Van mijn gevoel voor jou Wat nu alleen nog puin is Was ooit een groot gebouw En zelfs de fundamenten Van wat hier heeft gestaan Zijn na wat mooie lentes Al min of meer vergaan Zo verloren we de kamers Van ons eigen luchtkasteel Zelf gesloopt met grote hamers En nu is er niets meer heel Is dit het huis waar we kusten Waar we feesten en rustten Is dit de plek waar we vreeën En zo veel mooie dingen deden Ik mis het trapje naar de sterren En de grote open haard Het huis van onze liefde Is onbewoonbaar verklaard