Percorro les cais de la mio ciudá Persíguenme les miraes al pasar Soi l'allouriáu que suañaba esmolar Ente los que entierren la so indentidá No! Nun voy dexar Que me callen más Siento'l llatir de la tierra nel mio coral (¡si!) Va dame igual que Sea yo namás Fáigolo porque preciso L'aire que respiro Y escaecer que nun puedo falar Que soi foriatu na mio ciudá Y nun ser nunca una oveya más Foriatu na mio ciudá Nalo ensin mieu en ríos d'indiferencia Moyándome pa aspertar la conciencia Un Gregor Samsa, nacíu n'Asturies Dándome de focicos contra les muries Nun sé (¡nun sé!) nun soi quién a lo entender ¿Por qué (por qué) esta zuna pa con lo nueso? Si ye (si ye) la tierra que te vio nacer ¿Vas dexala morrer? Ye la to xente Y escaecer que nun puedo falar Que soi foriatu na mio ciudá Y nun ser nunca una oveya más Foriatu na mio ciudá Y escaecer que nun puedo falar Que soi foriatu na mio ciudá Y nun ser nunca una oveya más Foriatu na mio ciudá Y escaecer que nun puedo falar Que soi foriatu na mio ciudá Y nun ser nunca una oveya más Foriatu na mio ciudá