De-o fi cumva sa fi vreodata Loviti de sus de-o soarta stramba Mai bine muti o viata toata Decat lipsiti de-a noastra limba. De-o alata nu-mi soptiti intr-una Nu mi-o strigati pe sub fereastra Pererea mea nu se mai schimba Eu nu ma las de limba noastra. Cat timp in lumea zgomotoasa Va fi suflare omeneasca, De-a pururi sfanta si frumoasa A noastra limba sa traisca. Sortita-n veci de-a nu apune Cu-a sa rostire-nalt maiastra, Mereu sub soare sa rasune Ca o cantare limba noastra. De-o fi cumva sa fi vreodata Loviti de sus de-o soarta stramba Mai bine muti o viata toata Decat lipsiti de-a noastra limba. De-o alata nu-mi soptiti intr-una Nu mi-o strigati pe sub fereastra Pererea mea nu se mai schimba Eu nu ma las de limba noastra. Sortita-n veci de-a nu apune Cu-a sa rostire-nalt maiastra, Mereu sub soare sa rasune Ca o cantare limba noastra. Deci vrerea mea sub zarea-albastra S-o stie lifta cea pagana- Eu nu ma las de limba noastra, De limba noastra cea romana.