Mbizotronte nje qetësi Në këtë natë gjithçka pushonte Kisha shume nevojë për të E në ato çaste më mungonte Në këto rrugët pa njeri Ku asgjë nuk egzistonte Mu kujtua ajo vajzë Zëri i saj kur me thonte: "Të dua shumë Mos më lër vetem Kam shumë frikë të rri pa ty Është botë e egër" Dhe pastaj më përqafonte Dhe pas vetes më pushtonte E ndjeja doren e saj Gjithë trupin më përshkronte Hej një botë tjetër na priste me pas I kam nder mend Lotët e saj Dashuronte si e cmendur... si e marrë Nuk mundem ta imagjinoj Se ty të kam humbur vërtet Dikur unë luaja me ndjenjen e saj E sonte vuaj vete Më duket se asnjeherë S'do dashuroj më kaq fort E janë kujtimet që më shkatërrojnë Nuk mundem ta imagjinoj Se ty të kam humbur vërtetë Dikur une luaja me ndjenjen e saj Tani vuaj vetë... Tani vuaj vete...