Soms lijkt het al een eeuwigheid geleden Zo pril nog en we zouden gaan studeren De toekomst en de plannen die we smeedden Het nachtenlang alleen maar debatteren En als we bij jouw deur dan afscheid namen Dan bleef ik nog een hele tijd staan wachten Ik weet niet hoeveel uur in al die nachten En soms zag ik jouw naakte silhouet achter de ramen Je kreeg misschien genoeg van al ons praten Want toen opeens toen ben je weg gebleven Waarom had je me plotseling verlaten Ik hoopte tevergeefs, maar hoop doet leven Ik stond haast elke nacht onder je ramen Wanhopig op een glimp van jou te wachten En toen in een van die beroerde nachten Zag ik het naakte silhouet van jullie samen