คืนวันหนึ่งที่โลกหลับใหล จิตใจฉันว่างเปล่า อยู่กับเสียงเพลงแผ่วเบา ได้แต่คิดถึงบางคนที่แสนจะห่างไกล เพียงไม่นานก็จมลงอยู่ในภวังค์ง่ายดาย ราวกับมีอะไรทำให้ฉันเคลิ้มไป แต่พอลืมตาก็มองเห็นเธอยืนอยู่ในสายตา สวยงามเกินกว่าจะอธิบาย แสงพร่างพราย เธอเดินมาใกล้ๆกัน สบตากัน ฉันมองเธออยู่นานเท่านาน หัวใจเริ่มสั่น ทุกสิ่งที่เราเป็นอยู่นั้นมันจริงหรือว่าฝันไป มีเพียงเธอคนเดียวเท่านั้นที่ทำฉันให้ฝันดี หากว่าฝันชัดอย่างนี้ ก็อยากจะฝันเพื่อเห็นภาพนั้นตลอดไป