pólos camiños de cangas a voz do vento xemía: ai, qué soliña quedache, Maria Soliña. Nos areales de cangas muros de noite se erguiam: ai, qué soliña quedache, Maria Soliña. As ondas do mar de cangas Acedos ecos traguian: ai, qué soliña quedache, Maria Soliña