Weet je nog die nacht Rozane Dat we samen op de stoep Dat we lachten omdat huilen Zo veel meer pijn doet dan geroep Dat we de jenever proefde Bij die oude gekke guust Al wisten we dat alcohol De pijn laat maar niet blust Ik had best iets willen schrijven Op de voering van je jas Waar je me steeds kan vinden Als je zin hebt in een glas Hoe je langs het muurtje Zo binnenkomt in huis De achterdeur staat open Alleen de poes is thuis Weet je nog hoe ik vertelde hoe pijnlijk het afscheid is Hoe traag een schip de kaai afvaart Hoe lang het wuiven is Voordat het schip een stip wordt Dat helemaal verdwijnt En hoelang je nog zal blijven In de haven kroeg festijn En toen we afscheid namen Was ik rots en timenteel Ik wou voor het laatst met jou naar bed En God het scheelde echt niet veel Niemand was die nacht Rozane Zo gek als wij ons twee Hou raar het ook mag lijken Het viel allemaal wel mee Toen zag ik pas dat Princehof de naam was van de straat De straat waar in je woonde De straat met jou gelaat 'k Herinner me de stoepen En het schoon geveegd trottoir De bakker met vakantie Met daarvoor de vodde kar Wat er toen gebeurde zal niemand iets vernemen Het was er koud Rozane En wij, wij zouden afscheid nemen Er waren geen geraniums geen straat mus was erbij Ik had zachtjes willen huilen Maar ook dat ging voorbij Rozane oh, Rozane oh, Rozane oh, Rozane oh, Rozane oh, Rozane oh, oh Rozane oh, oh, oh, oh, oh, oh, oh