Waarom sta je weer bij het venster, gevangen in schoonheid en trots De nacht heeft je hart weer verpletterd, de glans in je ogen verstopt Verloren in lokkende geuren, gewikkeld in vodden van spijt Of zoekend en zeeziek op golven, verdronken in zeeën van tijd Oh prachtig lief, onrustig lief Oh kluwen van lichaam en ziel Oh schat van hemel, aarde en hel Je nederlaag is bitter zoet, ik ken ze zo goed Loop weg van dat eeuwige venster Er is nog plaats op de maan, de stad licht nu op in de verte De torens, je ziet ze toch staan. En leg je niet neer bij je klachten En laat niemand wachten op jou Maar duik in je tranen en spring er weer uit En weet dat ik echt van je hou Oh prachtig lief, onrustig lief Oh kluwen van lichaam en ziel Oh schat van hemel, aarde en hel Je nederlaag is bitter zoet, ik ken ze zo goed Dus stap nu maar weg van dat venster En leg dan je roos op het vuur Ze zon zal je kamer verwarmen Zelf nu op dit nachtelijk uur, want de zegen laat niet op zich wachten Voor al wie de zegen begrijpt De beloning voor eenzame nachten Onthult zich voor wie er naar grijpt Oh prachtig lief, onrustig lief Oh kluwen van lichaam en ziel Oh schat van hemel, aarde en hel Je nederlaag is bitter zoet, ik ken ze zo goed