Am Em Am Em [Verse 1] Am C Ik was klein en ons tuintje was de wereld, Dm G C E Een zandbak met een schutting eromheen. Am Dm Wat erachter was, dat mocht ik zelf verzinnen: G C E Een grote tuin vol bloemen en een zon die altijd scheen. [Verse 2] Am Dm En dat bleef zo al ontdekte ik ook later, G C E Dat er niets was dan wat onkruid en wat puin. Am Dm Want de werkelijkheid heeft immers niets te maken, G C E Met die zelfbedachte echte bloementuin. [Chorus 1] A F#m Van de wereld was die schutting wel ’t einde, A F#m Van mijn eigen wereld was hij het begin. Bm E En daar bleef ik in geloven, D E Am Em Tegen beter weten in. [Interlude] Am Em [Verse 3] Am C Op het lyceum zat ik jarenlang gevangen, Dm G C E Als een vreemde vage vlinder in de klas. Am Dm In mijn dagboek schreef ik wilde toekomstdromen, G C E Want na het eindexamen begon het leven pas. [Verse 4] Am Dm En al liep ik later eenzaam vele blauwtjes, G C E Ergens op een koude kamer in de stad. Am Dm Ik wist zeker: morgen zou 't echt beginnen, G C E Het grootse leven dat ik voor me had. [Chorus 2] A F#m Het van vroeger was vandaag altijd ’t einde, A F#m Van iets beters en iets nieuws steeds het begin. Bm E En daar bleef ik in geloven, D E Am Em Tegen beter weten in. [Interlude] Am Em [Verse 5] Am C En zo kwam ik steeds bij weer een nieuwe schutting, Dm G C E Met daarachter weer een ander paradijs. Am Dm En steeds bleek dat weer een veld vol distels, G C E En zo werd ik langzaam ouder en heel erg langzaam wijs. [Verse 6] Am Dm Maar al ben ik dan toch wat men noemt volwassen, G C E En schuttingen, daar kijk ik overheen. Am Dm Wanneer ze zeggen: eens wordt alles anders, G C E En eens dan worden alle mensen een. [Chorus 3] A F#m En er is geen einde aan het laatste einde, A F#m Er is alleen een eeuwig nieuw begin. Bm E Dat zal ik dan onmiddellijk geloven, D E Am Tegen beter weten in. [Outro] A F#m En er is geen einde aan het laatste einde, A F#m Er is alleen een eeuwig nieuw begin. Bm E Dat zal ik altijd wel geloven, D E A D E A Tegen beter weten in.