Einkennileg tilfinning grípur um mig
Fyrsta andagift í það sem virðist ómunatíð
Ægileg fegurð einnar stakrar stundar
Blessar mig svo til í seilingarfjarlægð

Nándin við endalokin
Afmáir alla merkingu
Hins sinnisveika lífsskeiðs
Birta fellur á fáránleika
Athafna okkar kyns

Kaldhæðin sjónarhorn
Drepa allstaðar á dyr
Allsleysi og örbirgð
Virðast allt í einu ríkidæmi
þessar stundir slegnar gylltum ljóma

Að eilífu glataðar í sögunnar dauðadjúpu sprungum
Ó, lof mér bara eina litla stund
Að vaka þennan helgi prýdda draum
Áður en ég stíg mín hinstu skref
Og sleppi takinu á þessari eiturgjöf sem líf mitt var