Δε μιλάμε κι αλλού κοιτάμε
δε συναντάμε ξανά τα αισθήματά μας
Δε μιλάμε και προσπερνάμε
έτσι απλά, όνειρά μας τρελά

Δε σου μιλάω
μ' έκανες να σου θυμώσω
που με προδίδεις στεγνά
μ' έκανες τόσα να νιώσω
και μ΄αναγκάζεις μετά
μέσα μου βίαια να σε σκοτώσω
μα εσύ γεννιέσαι ξανά

Ν' αγαπάω σαν κι εσένα
τον Θεό παρακαλώ
τους ανθρώπους ν' ανταλλάσσω
να μπορώ κι εγώ εν ψυχρώ
παραμύθιασμα και ψέμα
σ' ότι αγγίζω κι ό, τι ζω
να με κάνει σαν κι εσένα
τον Θεό παρακαλώ

Δε μιλάμε, κομμάτια σπάμε
και δε ρωτάμε εμείς πια
ούτε καν «τι κάνεις»
Νέα μαθαίνω κι απλά σωπαίνω
δεν ανασαίνω μη δω ότι χώρια σου ζω

Να μη νιώσω ξανά
να γίνω σαν κι εσένα