Nunca eu pensara que na noite andaría

O camiño dos niños de araña.

Nunca eu quixera andar pola bolsa e a vida

O camiño dos niños de araña.

Nunca eu abrise, nunca eu morase

Nos seus bicos de niños de araña.

Nunca eu abrise, nunca eu morase

Nos seus bicos de niños de araña.

Alí vai o mar nun regato,

Vai e vai namorado.

Baixando nun fío de espello xeado.

Baixando nun fío de espello xeado.

Hasta entolecer.

Nunca eu mirara o fío frío dos seus ollos

Sentíndome ben, sen medo a ninguén.

Máis cando o fío foi mar namorado

Fuxiu de min, hasta máis ver.

Nunca eu morase nos seus bicos,

No seu peito, na súa ansia

Máis ó camiño dos niños de araña eu voltarei.