C                          Em               
Durup düşünmeye zamanın olur mu
                   F
Yitirmeden anlamaz insan
                  C    G
Sevdiklerin yolun sonunda
C                        Em
Sarıl her fırsatında o insana
                   F
Arkasından ağlayan olma
                  C      G
Geri getirmez çok ağlasan da


Am                        G
Durur, durur belki baş ucunda
                    F
Annen baban kendi çapında
                C  G
Abin bile 47 yaşında

Am                            G
Ömür, ömür sanki bir kara kutuymuş
                       F
Gün gelince herkesin açılmış,
                      C   G
Ama sorarsan hep geç kalınmış


C                               Em
Güzel günlerimizin bittiğini sanma
                         F
Belki bir daha böylesi olmaz
                       C   G
Ama her bi gün güzel aslında
C                             Em
Yakın durmanın zor olduğu ortada
                          F
Uzak olmak her zaman en kolay
                    C   G
Ama en zoru yalnız olunca

Am                       Em
Uyur, uyur belki hep yanında
                       F
İlk sevgilin kendi solunda
                     C    G
Her hatıra asılı duvarında

Am                            G
Ömür, ömür sanki bir kara kutuymuş
                       F
Gün gelince herkesin açılmış,
                      C   G
Ama sorarsan hep geç kalınmış