Ek man eftir Fimbulvetr
Þá drífr snær ór öllum áttum,
Frost mikil ok vindar hvassir
at vetr sá kemr.

Þeir vetr fara þrír saman
ok ekki sumar milli,

Ek man eftir Fimbulvetr
vindöld, vargöld, Sól tér sortna,
hann er a hverian veg,
at vetr sá kemr.

Hann hefir arnarham,
en er hann beinir flug,
þá standa vindar undan vængjum hans.

Hann hefir arnarham,
en er hann beinir flug,
þá standa vindar undan vængjum hans.

“Hvaðan kemr vindr?
þá má eigi sjá hann,
Hvaðan kemr vindr?
“Hvaðan kemr vindr?
þá má eigi sjá hann,
því er hann undarliga skapaðr.“

Ek man eftir Fimbulvetr
Þá drífr snær ór öllum áttum,
Frost mikil ok vindar hvassir
at vetr sá kemr.

Hann hefir arnarham,
en er hann beinir flug,
þá standa vindar undan vængjum hans.

Hann hefir arnarham,
en er hann beinir flug,
þá standa vindar undan vængjum hans.

“Kári, Logi, reiði jötnar, Hraesvelg blæst“

Sér hon upp koma öðru sinni
jörð ór ægi iðjagræna,
falla forsar, flýgr örn yfir,
sá er á fjalli fiska veiðir.