Gorroto zenituen hileta kantu nafarrak
Ta orain idazten dizut bat
Iparraldean bezala
Herriaren erdian
Zutitu nahi baitizut hilarritxo bat
Zaude orain
Oskorriren kantutan
Itxasgorrietan Ekhi ondoratzen denean
Amaren begietan
Betirako itzali zinela zioen unean
Eta orain zer esan
Ipar-haizea maitatzen erakutsi zidanari zer esan
Ibarbeltzen negu gordin hau epeldu zidanari nola esan
Agur
Asko nuen esateko
Asko zuri emateko
Agur
Arakiletik dator Herio
Behar baino lehenago
Enara bat kokatu da berriz gure leihoan
Ta nik zu zattut besotan
Urederra bera bezala
Gauerdi pare hortan
Atseden hartu duzu bapatean
Nire kantuen armonia zen bidelagunari zer esan
Ixiltasunaren hizkuntzan ulertzen zidan horri nola esan
Agur
Asko nuen esateko
Asko zuri emateko
Agur
Arakiletik dator Herio
Behar baino lehenago
Ta Kantauritik harago
Zerbait balego
Besarkatuko gara berriro
Batzen gattuenean Heriok
Agur
Arakiletik dator Herio
Odiabas los cantos fúnebres navarros
Y ahora te escribo uno
Como en el norte
En el centro del pueblo
Te quiero levantar una pequeña lápida
Ahora apareces
En las canciones de Oskorri
Cuando Ekhi se sumerge en Itxasgorrieta
En los ojos de madre
Cuando dijo que te apagabas para siempre
¿Y qué decir ahora?
¿Qué decir a quien me enseñó a amar el viento del norte?
¿Cómo decir a quien me templó este crudo invierno de Ibarbeltz?
Adiós
Tenía tanto por decirte
Tanto por darte
Adiós
La Muerte se acerca por el río Araquil
Antes de lo esperado
Una golondrina ha vuelto a posarse en nuestra ventana
Y yo te tengo en mis brazos
Como el río Urederra
Aquella medianoche
Te tomaste un descanso de repente
¿Qué decirle al compañero que fue armonía en mis canciones?
¿Cómo explicárselo a quien comprendía mi silencio?
Adiós
Tenía tanto por decirte
Tanto por darte
Adiós
La Muerte se acerca por el río Araquil
Antes de lo esperado
Y más allá del Cantábrico
Si hubiera algo
Volveremos a abrazarnos
Cuando la Muerte nos reúna
Adiós
La Muerte se acerca por el río Araquil