Ard arda bilmem kaç zemheri geçti
Kurt uyur, kuþ uyur, zindan uyurdu
Dýþarda gürül gürül akan bir dünya...
Bir ben uyumadým,
Kaç bahar leylim,
Hasretinden prangalar eskittim
Karanlýk gecelerde kendimden geçtim
Saçlarýna kan gülleri takayým,
Bir o yandan bir bu yandan
Elma yanaktan

Açar kan kýrmýzý yedi verenler
Kar yaðýyor bir yandan
Savrulur Karaca daðý, savrulur Zozan
Bak býyýðým buz tuttu
Üþüyorum ben.
Zemheri de uzadýkça uzadý
Seni baharmýþsýn gibi düþünüyorum
Seni Diyarbekir gibi düþünüyorum.