Ég hef sökkt mér í flókin fræði
Sem fjalla um samskipti tauga og frumna
Í þeim tilgangi að ljúka upp leyndum dyrum
Sem skyggja á hvatann að mínum myrku hugsunum

Mistök! Í fljótfærni minni varð mér á
Ólæstar dyr
Bjóða þér ekki einungis inngöngu
Heldur hleypa því út sem fangið var

Yfir mig flæða sem hamfaraflóðbylgja
Óstjórnlegar langanir, kenndir og þrár
Í að úthella sem allra mestu blóði
Og baða mig í tárum þeirra er syrgja

því meira sem ég læri um sjúkleika minn
því sterkari verða einkennin
Uns eina hugsanlega lækningin
Er að láta undan þeim og ganga erinda djöfulsins

Er ég segi skilið við mannlega samkennd
Og skipulega deyfi langanir í væntumþykju og ást
Sé ég svo greinilega að allur minn ákafi fróðleiksvilji
Var sem eldsneyti á saklaust sindur