ธรรมกลางมุดไม้มากมาย
ทันใดฝนกลับรังแกเยียบดวงใจ
ฝนร่วงร้อยดังรักหลวงเลย
ไม่มีรักจริงจากใจจากผู้ใด

ตอนนี้ฉันได้พบเธอ
ลมฝนที่ได้เชื่อมเข้าปลิ้นไปจากเคย
ลมพัดแรงเท่าไร
เปียกและปอนเท่าได้แต่เมื่อฉันมีเธออย

ยามเมื่อฝนที่ลงมาดังว่าไฟอ่อนหวาน
ให้ความรักเราทั้งขับขานครองคูไปนิรันดร
หักขาวไหลหักขาวไหล
คงเย็นมือให้ฟ้าทั้งเถิด
ฝนได้โอลองบนมือเราดังงานวิวาห

หักวันได้เช้าภายุของไม่กลัวสักเท่าไร
โตให้ฝนสาดดวงใจรักจากเธอนั้นปลอบฉัน
หักขาวไหลหักขาวไหล
คงเต้นรำยามฟ้ากระนำ
ขอแค่มีเธอทุกๆวันก็เป็นเหมือนวิวาห

รักที่เคยได้พบและผ่าน
ในวันนี้เป็นดังเงาเฝ้ารังควาน
ข้างฉันอยู่ในคลองน้ำตา
แต่เธอผ้าขาวฉันออกมา

ตอนนี้ฉันได้พบเธอ
ลมฝนที่ได้เชื่อมเข้ามาเปลี่ยนไปจากเคย
ลมพัดแรงเท่าไร
เปียกและปอนเท่าได้แต่เมื่อฉันมีเธออย

ยามเมื่อฝนที่ลงมาดังว่าไฟอ่อนหวาน
ให้ความรักเราทั้งขับขานครองคูไปนิรันดร
หักขาวไหลหักขาวไหล
คงเย็นมือให้ฟ้าทั้งเถิด
ฝนได้โอลองบนมือเราดังงานวิวาห

หักวันได้เช้าภายุของไม่กลัวสักเท่าไร
โตให้ฝนสาดดวงใจรักจากเธอนั้นปลอบฉัน
หักขาวไหลหักขาวไหล
คงเต้นรำยามฟ้ากระนำ
ขอแค่มีเธอทุกๆวันก็เป็นเหมือนวิวาห