(Yeah!)

เช่นฤดูที่สายลมแสนเยือกเย็นพัดมา
หยุดเวลาให้นิ่งสนิทเรื่อยมา
ถึงความเหงาที่สายลมเย็นพัดมาทุกครา
กลายเป็นความมืดมิดกลืนกินเรื่อยมา

(จงสิ้นพังทลาย)
พอเสียทีกับฤดูกาลที่ยังไม่ผ่านพ้นไป
(จงทําให้มลาย)
ดังแผลเป็นที่ไม่อาจจะเยียวยารักษาให้จางหายได้
วอนเปลวไฟจงลุกโชน จงทำลาย
จงเผาล้างทุกหยาดน้ำตาให้ฉันได้ฟื้นขึ้นมา
ให้ฉันได้ฟื้นอีกคราดังวสันต์ฤดูหวนคืน

สายลมแผ่วพัดมาปกคลุมใจ
ดังหิมะโถมใส่ไร้ซึ่งที่พักพิง
เมื่ออรุณรุ่งฟ้าโปรดแผดเผาความหนาวละลายหายไป, ooh-ooh-ooh
(จงลุกโชนขึ้นมา)

火 (เผาทำลาย เผาทำลาย)
花 (ตื่นซะเจ้าบุปผา)
火 (เผาทำลาย เผาทำลาย)
花 (ตื่นชะเจ้าบุปผา)