Percorro les cais de la mio ciudá
Persíguenme les miraes al pasar
Soi l'allouriáu que suañaba esmolar
Ente los que entierren la so indentidá

No! Nun voy dexar
Que me callen más
Siento'l llatir de la tierra nel mio coral (¡si!)
Va dame igual que
Sea yo namás
Fáigolo porque preciso
L'aire que respiro

Y escaecer que nun puedo falar
Que soi foriatu na mio ciudá
Y nun ser nunca una oveya más
Foriatu na mio ciudá

Nalo ensin mieu en ríos d'indiferencia
Moyándome pa aspertar la conciencia
Un Gregor Samsa, nacíu n'Asturies
Dándome de focicos contra les muries

Nun sé (¡nun sé!) nun soi quién a lo entender
¿Por qué (por qué) esta zuna pa con lo nueso?
Si ye (si ye) la tierra que te vio nacer
¿Vas dexala morrer? Ye la to xente

Y escaecer que nun puedo falar
Que soi foriatu na mio ciudá
Y nun ser nunca una oveya más
Foriatu na mio ciudá

Y escaecer que nun puedo falar
Que soi foriatu na mio ciudá
Y nun ser nunca una oveya más
Foriatu na mio ciudá

Y escaecer que nun puedo falar
Que soi foriatu na mio ciudá
Y nun ser nunca una oveya más
Foriatu na mio ciudá