Yn oertiid skoepen út it biente fan reuzen
Dy hege rjochterstoel
Bonkich berchte rizend út seeën sâlt
Neaken ûnder it himelferwulft

Soannen fan Borr, sy fôlen dyn skatkeamers
Rynske wetters en ivichgrien
Omjûn troch de rypreus syn swit
Aegir syn tsjeaken dy’t grimmitich mealle

Goudengleon strielt de sinne oer dyn antlit
Yn Aseherten sletten bisto
Wale fan skientme Breidablik gelyk
Tusken goadesealen stiesto boekstavere

Yn tsjoendersrûnten lústert dyn namme
Akraberch op Suderoy
Wêr’t sibben har waarmje mank fjurren
Wylst weagen rûnom bolderje en brekke