Ледзьве бачныя ніці
Што трымаюць зоркі ўначы
На магутных павеках
І зноў увішныя сны
Бягуць па арбітах сваіх
На вышыні
У цішыні
Намі забытых слоў

Там на безназоўнай
Бязмоўнай вышыні
Мы спаткаліся
Сляза за слязой
Выцякае з маіх сноў
Твой вобраз зноў
Тымі доўгімі сцежкамі
Што яднаюць сусветы між сабой
У куточках вачэй
І калі песня скончыцца
Зоркі ператворацца ў пыл
Што ляціць так далёка
Як я не бываў