| Am         | Am         | Am         ||
| Am         | Am         | Am         ||

[Verse 1]
Am                                   Am
  Ik hadde nen vriend in Noord - Canada,
C                                           C
  ik zeg nen vriend, 't was een broere, een vader,
E                        F          G
  in ' t land van d' indianen, Alberta:
E                           F          F
Roger Vandersteene was daar pater.

[Interlude]
| E          | Am         | Am         ||

[Verse 2]
Am                                      Am
  Kinders, zit stille en hort naar mijn lied,
C                            C
  ik vertel u d'historie van Steentje.
E                    F                      G
  Ie had vrouwe noch kinders en geld ook al niet,
          E                              F          F
zelfs nie kloek van posteure, 't was een kleintje.

[Interlude]
| E          | Am         | Am         ||

[Verse 3]
Am                                      Am
  Maar ie had in zijn herte een groot gedacht:
C                            C
  'k ga d'indianen van Jezus leren.
E                  F                   G
  Maar dat was ver boven Steentje zijn macht,
     E                   F          F
geen één die hem wilde bekeren.

[Interlude]
| E          | Am         | Am         ||

[Verse 4]
Am                                 Am
  Daar stond zijn barakke bie de rivier
C                       C
  en ie moest vissen en jagen.
E          F                      G
  En barre winters zonder eten of vier,
                   E                 F          F
ie schreef in zijn brief "'k mag nie klagen".

[Interlude]
| E          | Am         | Am         ||

[Verse 5]
Am                                  Am
  Ie smoorde zijn pupe en luisterde goed
        C                 C
naar d' oeroude indianeverhalen
E              F                     G
  van de grote geest die 't al leven doet
          E                 F          F
en van de dood die ons komt halen.

[Interlude]
| E          | Am         | Am         ||

[Verse 6]
Am                 Am
  De rivier is nen levenslangen tocht
C                      C
en iederen kronkel doe groeien.
E                F                         G
  Maakt da' j' gereed zijt bie de laatsten bocht
            E         F          F
om de grote zee op te roeien.

[Interlude]
| E          | Am         | Am         ||

[Verse 7]
Am                              Am
  En ze gingen op jacht, anders ga je daar dood,
     C                   C
voor dagen met honden en sleden.
E                    F               G
  Want 't vel van de beer is warm en groot
        E                            F          F
en zijn vet en zijn vlees goed om 't eten.

[Interlude]
| E          | Am         | Am         ||

[Verse 8]
Am                       Am
  Ie schreef op hun late woord voor woord
   C                           C
en al hun wondere gedachten:
E               F                      G
  van bergen en bossen had ie toeren gehoord
       E                      F          F
en den hemel die we meugen verwachten.

[Interlude]
| E          | Am         | Am         ||

[Verse 9]
Am                                   Am
En Steentje wierd opperhoofd Cree-indiaan
C                                           C
"Aima Weno", met de geest kost ie spreken.
E                        F          G
Ie had ook den totem voor zijn tente staan
E                           F          F
want dat is daar 't heilige teken.

[Interlude]
| E          | Am         | Am         ||

[Verse 10]
Am                                Am
  Van de Buffalokopheuvels tot in Wabasca,
C                                   C
  met de kariboe bergen in de verte
E                   F              G
  en rond het grote meer van Atabasca
           E                           F          F
noemden ze hem kleine man met 't groot herte.

[Interlude]
| E          | Am         | Am         ||

[Verse 11]
Am                             Am
  Maar nu is ie weg voor zijne laatsten tocht
C                          C
  met zijn kano de zee opgevaren;
E          F                       G
  ie was gereed bie zijne laatsten bocht
      E                      F          F
en ie zei: je moe mie hier begraven.

[Interlude]
| E          | Am         | Am         ||

[Verse 12]
Am                                             Am
  Ik vertel het, mijn kinders, met mijn simpel lied
C                            C
  d'historie van Roger Vandersteene;
E                    F                      G
  ie had vrouwe noch kinders en geld ook al niet,
      E                            F          F         E
ie is dood bie d' indianen, heel allene.