Í sakleysi gjóta kníf
í tún
sé é i li
uppímót
og fræ

í sakleysi gjóta felur tygil
í túnjaðri
é læki liðast
liðast uppímót
fræ er falla
en festa rót

Grænn
og ef til vill er eitthvað nýtt
vanga blítt
horfi ég dreyminn
hugföngnum augum eins og er
horfi á heiminn
hörfa á brott

Á úfna jörð
ki. Ge
kjaftur hremmir lítið líf