Inni í huga mínum glymur skaðræði af skærum hljóðum
Geygvænlegir klettar berja vítisklukku
Glymjandi sem ærir hvern sem heyrir svo hann líður vítiskvalir
Bergmálið af skarkala í mannsins veröld

Hljóð
Hvað fær þaggað óm af mennskum hroka
Gef mér grið

Þögn
Hlífðu mér við jarðríkisins klið
Veit mér innri frið
þrá mín eftir friðsæld er sem grettistak á þjáðu sjálfi mínu
Knýjandi þörf verður nauðsyn
Djöfulgang skal undiroka með djöfullegum ráðum
Með kaldlyndi skal ég hann kæfa

Hljóð
Hver andardráttur nístir í mín eyru
Gef mér grið

Þögn
Í vígamóð ég færi í nyt mitt bjargráð
Veit mér innri frið
Þögnin ytra, Kyrrðin innra
Ég mun þagga niður í þeim látum sem kvelja vitund mína
Hendur mínar munu ausa blóði
Ég mun ekki staldra við þó harmakvein um heiminn allann hljómi
þögn sem fylgir eftir verður himinfengleg

Hljóð
Hvert fótatak á grundu er sem sprenging
Gef mér grið

Þögn
Hvert hvísl á mennskum vörum hrópar ögrun
Veit mér innri frið
Í léttleika og gleði brýt ég bein og sný í sælu sundur sinar
Vínrauðir vessar vökva fold og sanda
Er fárveikt mannkyn liggur afskipt sem hráviði á láði og legi
þögnin gerir mér að lokum kleift að anda

Hljóð
Loksins lygnir inni í mínu höfði
Gef mér grið

Þögn
Hinn mennski vírus gekk um dauðans hlið
Veit mér innri frið