Bm      A     Bm      Bm       A   Bm
- Krwi, krwi, krwi! - krzyczał Pan Zagłoba
A              F#7
Na widok trupa Pana Podbipięty
Bm       A     Bm     Bm   A   Bm
- Krwi! - zawrzasnęła zbaraska załoga
A                    D
A Litwin chwiał się, do belek przybity
Em               Bm
Święty Sebastian strzałami przeszyty
G                 F#7    Bm     A Bm Bm A Bm
Słodki, niewinny, cichy, obojętny

[Verse 2]

Bm     A   Bm     Bm     A    Bm
Rycerz bez skazy, co jak smok gruchotał
A                     F#7
Czerń (co jest czerń? Dzisiaj nie ma czerni)
Bm     A  Bm     Bm   A     Bm
Na jasnej twarzy ślad grotu i cnota,
A                 D
Której się Longin radośnie wyzbyłby
Em                        Bm
Po tym, jak jednym ciosem zerwał trzy łby
G                F#7       Bm        A Bm Bm A Bm
Ludzi, o których wierzył - że niewierni...

[Chorus]

D                     A
Lecz przecież krew ta jest tak miła Bogu
D               A
Że zaraz kreskę w niebieskim rejestrze
Bm                 G
Zarabiał szlachcic siekąc tępych wrogów
F#
Co tylko po to wchodzili w granice
Bm
Słabej, lecz wiecznej Rzeczypospolitej
G             F#             Bm     A Bm
Aby się mogła na ich trupach wesprzeć

[Verse 3]

Bm    A   Bm  Bm  A     Bm
Kiedy Zagłoba pił miód (nie dla chamów)
A                   F#7
Picie to było inne, niż Bohuna:
Bm       A  Bm  Bm        A      Bm
Horyłka, beczka dziegciu, wymiar stanu
A                D
Nieszczęśliwego, dzielnego Kozaka,
Em                           Bm
Co śmiał kniaziównę kochać - zawadiaka -
G                 F#7           Bm   A Bm Bm A Bm
Cham, co boskiego się nie zląkł pioruna.

[Chorus]

D           A
I na paliki zaostrzone świeżo
D                 A
Gładko nizali się stron cierpiętnicy.
Bm                       G
Król płakał, modlił się, głęboko wierząc
F#
Że hekatomba historię oczyści
Bm
Jak wiatr las czyści ze sczerniałych liści
G             F#        Bm    A Bm
By pole bitwy gniło dla winnicy.

[Verse 4]

Bm      A     Bm      Bm       A   Bm
- Krwi, krwi, krwi! - krzyczał Pan Zagłoba
A               F#7
I krew się lała sprawiedliwie, szczodrze;
Bm   A   Bm        Bm   A    Bm
Lecz Pan Longinus, rycerstwa ozdoba
A                  D
Nie mógł pozornych tryumfów być już świadkiem,
Em               Bm
Grymasem śmierci dając znać ukradkiem
G                 F#7         Bm   A Bm Bm A Bm
Że wie zbyt wiele, by było mu dobrze.